Icoon van Inslaap van de zeer heilige maagd maria

Description Icoon van Inslaap van de zeer heilige maagd maria

De icoon van het Dormition vindt zijn oorsprong in nevenscènes uit het verhaal van Maria.
Het Dormition is het belangrijkste Mariafeest in het christelijke Oosten en komt in het Westen overeen met het eveneens populaire Assumption.

Het richt zich op de sterfelijkheid van de moeder van Jezus, op haar volle menselijkheid. De aanwezigheid van Christus aan haar bed laat zien dat ook zij verlossing nodig had.
De icoon van het Ontslapen presenteert een leer die door de traditie van de Kerk is overgeleverd: de dood, de begrafenis, de verrijzenis en de tenhemelopneming van de Heilige Maagd.
Het Dormition komt overeen met de slaap, met de geweldloze dood, vooral van heiligen of vrome mensen. Maar voor katholieken gaat het Dormition alleen over de Heilige Maagd Maria.
De symmetrie van de icoon wordt gegeven door de driehoek: de dode moeder en haar zoon die over haar waakt.

De verticale positie van Jezus toont de superioriteit van het onsterfelijke leven boven de eindigheid van het menselijk vlees.

Volgens het apocriefe evangelie van Johannes en de orthodoxe en apostolische culten verliet de Maagd Maria elf jaar na de kruisiging van Jezus Christus haar aardse leven. De Heer Jezus besloot toen zijn Moeder voor altijd aan zijn zijde te hebben en stuurde de aartsengel Gabriël om dit verlangen uit te drukken en haar de dag van zijn dood te openbaren.

De engel Gabriël, een boodschapper van vreugde en liefde, ging naar de maagd Maria en zei: "Uw zoon zegt dat de tijd gekomen is dat mijn moeder altijd bij mij zal zijn. Wees daar niet bedroefd over, want je zult overgaan in het eeuwige leven. Maria verheugde zich en vroeg of zij de apostelen weer mocht zien. De boodschapper van God antwoordde haar: "Zij zullen tot u komen, zij zullen lofzangen zingen in uw bijzijn en zij zullen uw begrafenis doen".

Zij bidt op de Olijfberg (waar haar huis staat) en bereidt haar sterfbed voor.
De Heilige Geest verzamelt dan de apostelen rond Maria. Zij verzamelden zich in Jeruzalem voor de klaagzang.

In het uur van haar dood ligt de heilige maagd Maria op haar bed. Jezus begeleidt haar, omringd door een stoet engelen. Op verzoek van Jezus Christus verlaat de ziel van Maria haar lichaam.
De Heer Jezus verscheen," zegt de heilige Gregorius van Tours, "en nam de ziel van zijn moeder en vertrouwde haar toe aan de aartsengel Michaël. De heilige Michaël ontving haar en bracht haar naar de hemel.

Het lichaam van de Maagd, dat na de bevalling zuiver bleef, onderging het bederf van het graf niet en ging rechtstreeks naar de hemel. De vroeg-christelijke gemeenschap geloofde dit al vast. Dit geloof is gebaseerd op traditie; de evangeliën vermelden het niet. Het is een dogma dat gedeeld wordt door katholieken en orthodoxen.

De afwezigheid van Thomas: volgens de traditie twijfelt hij aan het slapend bestaan van de Maagd, waardoor het graf weer opengaat. De apostelen zullen vaststellen dat het lichaam van Maria naar de hemel is overgebracht.

Het verschil tussen het Oosten en het Westen is dat voor de eersten Maria in Christus een werkelijke dood en verrijzenis moest doormaken, terwijl voor de laatsten het dogma van de Onbevlekte Ontvangenis niet van deze dood spreekt. De passieve term Assumptie geeft de idee weer dat de Maagd Maria niet uit zichzelf naar de hemel opstijgt, maar dat zij daarheen is opgestegen. De oosterse traditie daarentegen benadrukt de zoetheid van Maria's dood, als een inslapen.

Net als het feest van de Tenhemelopneming op de katholieke kalender, waarvan het gebruik van processies werd ingesteld door koning Lodewijk XIII, vindt de viering van het Dormition op 15 augustus plaats op de orthodoxe kalender en sluit het liturgische jaar van deze laatste af. Het feest van het Dormition werd in de 6e eeuw door de Oosterse Kerk erkend.
In het Westen spreken de katholieken van de tenhemelopneming, terwijl voor de orthodoxen de Maagd Maria is ingeslapen.
Een architectonische achtergrond illustreert de gebouwen van de stad Jeruzalem.

Het reële vlak van de icoon: het bed, het dode lichaam, de apostelen.
Het mystieke vlak: Jezus en de engelen.
In het bovenste gedeelte zien we de eerste bisschoppen van de primitieve Kerk met de opengeslagen Evangeliën (liturgisch boek van het christendom dat alle of een deel van de evangeliën bevat die tijdens liturgische vieringen worden gelezen).

We zien de emotie van de hele schepping voor de dood van Hem die de wereld het Leven bracht.
Op deze icoon zijn twee vlakken te onderscheiden: een horizontaal vlak met het bed waarop het lichaam van de Maagd Maria ligt, en een verticaal vlak met een mandorla waar de Verlosser de onbevlekte ziel van zijn moeder, hier voorgesteld in de vorm van een in doeken gewikkeld kind, dicht bij zijn hart houdt.

De apostel Petrus, coryfee van de apostelen, klaagt, leunend over het bed waar Maria ligt, zijn handen gekruist en zijn naakte hoofd rustend op een kussen. Petrus zit de doodsceremonie voor en zwaait met het wierookvat. Aan Maria's voeten lijkt ook de apostel Paulus te wenen.

De ontmoeting van de twee vlakken vormt het kruisteken. Verlossing vindt plaats wanneer de mens zich laat aanraken door het goddelijke. Zij tonen de vervulling van de goddelijke belofte. Het mystieke vlak blijft echter onzichtbaar voor hen die, onderaan de icoon, het lichaam van Maria omringen. Zij begrijpen niet: "Huil niet".

--------------------

De ikoon is aan de achterzijde een opening om het ophangen aan de muur te vergemakkelijken. Dit gat is bovenaan gekarteld, wat een nauwkeurige centrering mogelijk maakt.

Voor het formaat G423 zie ezel IKNG27

In de tab bestaat of de categorie "Accessoires" vindt U de ezels